Mimari

Mimari yapıları inşa etme sanatına denir. Mimari ile eski çağlardan bu yana pek çok yapı göze hoş gelecek şekilde inşa edilmiştir. Farklı tarzlara ve çeşitlere ayrılır. Dönem üslubundan ayrı olarak düşünülemez. Örneğin batı mimarisi içerisinde değerlendirilen Romalıların köprüleri, su kemerleri birbirine benzemektedir. Genellikle kavisli kemerler ve kubbeler mimari içerisinde kullanılır. 19.yüzyılda ise buluşların artması ile beraber inşaat malzemeleri de çeşitlenmiş, mimari yapılarda da değişik üsluplar ortaya çıkmıştır. Seramik, cam, beton gibi yüksek teknolojiye sahip ürünler mimari yapıların değişmesinde oldukça etkilidir.

Mimari Terimler

Abara: Genellikle köy evleri için kullanılan bir terim.  Ev ve tavan arasında kalan boşluktur.

Açıt Üstlüğü: Kapı ya da pencerenin kanadı üzerinde yer alan açılabilen bölümlere denir.

Aderans: Yapı ögelerinin tutkal gibi kimyasal ya da mekanik bağlayıcılar kullanılarak birbirine yapışma işlemidir. Yapıda kullanılan ahşap parçalar tutkalla bağlanmaktadır.  Tuğlalar ise harçla bağlanır. Betonarme yapılarda çimento ile bağlanır

Agrega: Beton, harç, asfalt gibi malzemelerin ana bölümünü meydana getiren ürünlerdir. Büyük kayaların ve taşların kırılması ile elde edilen kum ve çakıllar bunlara örnek oluşturur.

Ahşap: Çok eski zamanlardan bu yana yapılarda kullanılan malzemelerdir. Hafif ve depreme dayanıklı olması nedeni ile tercih edilir. Beton ve çeliğe göre daha uzun ömürlüdür. Hızlı bir şekilde inşa edilebiliyor olması da sıklıkla tercih edilmesini açıklar niteliktedir. Global ısınmaya karşı en büyük silah olarak görüldüğü için önümüzdeki yüzyılların malzemesidir.

Baba: Torno işi süslü ayaklar baba olarak adlandırılır.  Merdiven tırabzanlarının sonuna ve başına koyulur.

Bağdadi: Kamışlara ve çıtalara sıvalama işlemi uygulanarak ağaç direklerine üzerine çakılmış duvar ya da tavanlara verilen addır.

Bağlama Çeliği: Temel çukurlarında ya da hendeklerde iki yanda bulunan toprağı tutan, onarım işinde kapı ve pencere ayaklarının yıkılmasını önlemek üzere bulunan ağaçlara denir.

Bağlama Demiri: Kapı yapılarının ayrılmasını önlemekte kullanılan demir ya da kenetlere verilen addır.

Bağlayıcı: İki yapıyı birbirine yapıştırmaya yarayan, çimento, alçı, kireç gibi ürünlerin karıştırılarak plastik bir hamur haline gelen ve sonradan sertleşen maddelere denir.

Beton: başlangıçta plastik olan ancak çimento-kum-çakıl ve su ile karıştırıldığında sertleşerek taş benzeri bir görünüm.

Betonarme: Çelik donatı yerleştirilmiş beton yapılarak betonarme denir. Beton ve çelik kullanılarak yapılan ortak malzeme.

Bitişik Bina:  Komşu parsellerde yer alan binalar ile bitişik olan diğer bina.

Çıkma: Bir binanın üstüne ek bir kat yapılma işlemidir.

Çini: Duvarları kaplayarak daha iyi bir görünüme kavuşmasını sağlayan toprak karoya verilen isim.

Çiroz: Betonarme perdelerde de kullanılan uzun kolonlara koyulan ek yapı.

Dağıtma Demiri: Betonarme döşemelerde dik olarak yerleştirilmiş olan donatılardır.

Dikme: Çatılarda dikine koyulan keresteler.

Döşeme: Katları ayıran kısım. Ahşap döşeme; ahşap malzemeden yapılan döşemelere denir. Yük taşıyacak şekilde aynı kesitte olan dişli döşemelere ise kaset döşeme adı verilir.  Kirişsiz betonarme yapılara da mantar döşeme denilmekte.

Dublaj Dubarı:  Duvar sistemi üzerine yapılan ve daha iyi bir görünüm elde edilmesini sağlayan aynı zamanda da ısı yalıtımı özelliği de bulunan ikinci bir duvar.

Ekleme Dişi: Bir duvara eklenecek olan, sağlam ve dayanıklı olmasını sağlayan taş ve tuğlalar.

Etek: Suların çatı ve duvar içlerine sızmasını engelleyen, bakır, çinko ya da alüminyumdan yapılan bölüm.

Eviye: Mutfak, laboratuar gibi yerlerde içerisinde bulaşık yıkanabilen, pis suyun kanala gitmesini sağlayan teknedir.

Gergi: Ahşap ya da çelik malzemeden yapılan çubuktur. Açılmaya çalışan iki yapıyı birbirine bağlar.

Göğüsleme: Ahşap kirişin yükünü alıp düşey taşıcıya ileten çubuklara verilen addır.

Görünüş: Yapıların düşey düzlem üzerine perspektifsiz olarak çizilen şekline denir. Kuş bakışı görünüş; cismin üstten görünüşü olup kesit görünüş ise bir yapı üzerinden alınan bir bölümün gösterildiği alandır.

Helik: Duvar örme işlemleri sırasında taşların arasına yerleştirilen küçük taşlardır.

Hidrofor: Depoda bulunan suyu borlara gönderen alettir.

Iskarpa: Hendeğin ya da kale duvarının eteğinde bulunan eğikliktir.

Izgara: Ahşap çubukları ya da madeni aralıklı olarak sıralamakla meydana getiren parmaklık kafestir.

İhata Duvarı: Sadece bir yeri kuşatma amacı ile yapılan duvardır.

İmar Durumu: Arsanın imar yönetmeliğine ve planına göre nasıl kullanılabileceğini gösteren belediyelerce düzenlenen belge.